Op onze vakantie in Toscane bezochten we menig kerkje. Heerlijk om even uit het felle licht de stilte binnen te stappen. Ik ga meestal gewoon op de achterste bank zitten om rustig om me heen te kunnen kijken. In zo’n klein dorpje, ergens onderweg, zagen we dit kunstwerk. Het is een massieve en roestige metalen plaat die is open gezaagd en waarbij de kanten als een soort deur op een kier zijn gezet. Er achter brandt licht. Ik moet gelijk denken aan het lied van Leonard Cohen. There’s a crack in everything, that’s how the light gets in. (Er is een barst in alles, zo komt het licht tevoorschijn). Ik vind dat een troostende gedachte. Ons leven is maar al te vaak vol van breuken en scheuren. Niemand komt immers ongeschonden door het leven heen. En hoewel wij altijd ons best doen om barsten en scheuren te vermijden, voor onszelf en wie ons lief zijn, is het leven allesbehalve maakbaar. Maar wat een troost je te bedenken dat in die scheuren en barsten ook licht ons tegemoet komt. In dat kleine kerkje, waar het licht me tegemoet kwam, wist ik weer dat juist dat licht ook met God te maken heeft. Dat hoe kwetsbaar wij ook zijn, juist in die kwetsbaarheid Gods licht ons kan bereiken. Dat maakt de scheuren en barsten in ons leven niet makkelijker, maar terugblikkend wel beter te dragen.
Ds. Antoinette van der Wel, dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31